آبشار تِرِز

در قلب جنگل های هیرکانی دهستان لپور، آبشار زیبای ترز قرار گرفته است. طبیعت بکر و چشم نواز این منطقه با بیش از ۴۰ میلیون سال قدمت، به موزه طبیعی ایران و فسیل زنده دنیا معروف بوده و همچنین تداعی کننده دوران ژوراسیک است. آبشار ترز با ۱۸ متر ارتفاع، از گونه های آهکی به شمار می رود. این آبشار از نوع دم اسبی (horsetail) به است، همچنین سخره های آهکی شکل گرفته از آن باعث ایجاد مسیر پیچ در پیچ آب شده و زیبایی منحصر به فردی را به وجود آورده است. برای رسیدن به آبشار ترز تنها کافی است لحظه ای چشم هایتان را ببندید و به دنبال صدای برخورد آب با سنگ ها بگردید. خانه های چوبی عجین شده با طبیعت و پل چوبی قرار گرفته بر روی رودخانه خروشان آن، از دیگر مناظر چشم برانگیز ترز به شمار می روند. جاده منتهی به ترز به باور روستاییان مهمان نواز این منطقه، در گذشته بخشی از جاده ابریشم به شمار می رفت و به همین دلیل از ارزش تاریخی بالایی برخوردار است. از لذت نظاره کردن حیات وحش و پرندگان منحصر به فردی نظیر جغد تیکا، قرقاول، کبوتر جنگلی و سار گرفته تا صنایع دستی روستاییان خوش ذوق و هنرمند این منطقه، لذت گردش در آبشار و طبیعت دست نخورده ترز را دوچندان می کند.

آبشار ترز و طبیعت اطراف آن به حق گوشه ای از بهشت را در خود جای داده اند. این منطقه در تمامی ایام سال مناظر چشم نوازی را به وجود می آورند. فصل بهار به همراه آب و هوای مطبوعش زیبایی خاصی به منطقه می بخشد. تابستان علی رغم گرما زیاد در اکثر نقاط کشورمان، به آبشار ترز نفوذ نکرده و ذره ای از خنکای آن نمی کاهد، همچنین پونه های کوهی علاوه بر خاصیت درمانیشان، عطری خوش بو را در هوای آبشار پراکنده می کنند. نیمه دوم سال با حال و هوایی متفاوت سبب جذب گردشگران بسیاری به ترز و جنگل های هیرکانی شده است. جلوه رنگارنگ درختان و میوه های خوش مزه ازگیل و زمزمه پرندگان خاطره ای فراموش نشدنی را در ذهن بازدیدکنندگان بر جای می گذارد.

برای تفریح در جنگل و رسیدن به آبشار ترز حتما از کفش مناسب استفاده کنید و از بردن لباس اضافه امتناع نکنید. آذوغه و نوشیدنی کافی به همراه داشته باشید چراکه امکان خرید در میان راه وجود ندارد. آنتن دهی تلفلن های همراه در بعضی مکان ها ضعیف است اما قابلیت تماس وجود دارد.

مسیر حرکت انتخاب با شماست، یا جاده فیروزکوه و یا جاده هراز و یا هر جاده ای که بیشتر می شناسیدش. اگر از فیروزکوه عازم هستید که یکراست خودتان را به شیرگاه برسانید، ایستگاه راه آهن شیرگاه را پشت سر گذاشته و مسیر جاده ای که به سمت بابل رفته و گنج افروز نام دارد در پیش بگیرید باید خودتان را به خروجی معروف به سه راهی شیردارکلا برسانید. اگر هم از مسیر جاده هراز عازمید که آمل و بابل را پشت سر گذاشته و به جاده فرعی لفور برسید. تابلوی امامزاده سید علی کیا سلطان نشانی برای یافتن این سه راهی است. جاده فرعی لفور از همینجا آغاز می شود، جاده ای که در هر یک از پیچ وخم هایش روستا، آبشار یا جنگلی دلربا جا خوش کرده است. ده کیلومتری که در جاده جلو بروید بعد از روستای قرآن نفر و قبل از روستای زیبای مرزیدره دره و جنگل ترز را خواهید یافت. اگر به کوهنوردی علاقمندید حتما می دانید ترز نام کوهی است بلندبالا که هزارمتری ارتفاع دارد و روستاهای نفت چال، بورخانی و دهکلان که صحبتش را کردیم در ضلع شمالی این کوه زیبا و سرسبز قرار دارد. جنگل ها، مراتع و دره ها و رودخانه ها و حتی آبشاری که در نزدیکی این کوه زیبا و بر سینه کش آن قرار دارد همه و همه با نام ترز شناخته می شوند به همین دلیل است که جنگل ترز یکی از مرتفع ترین جنگل های لفور است. 

جنگل ترز 
ترز نام یکی از جنگل های مرتفع منطقه لفور است. جنگلی که روزگاری مقر حکومت مازیار بود و دسترسی پیمودنش آرزوی فتحش را به حسرتی برای دشمنان مبدل کرده بود. دره ای عمیق با انبوه درختان هیرکانی و ممرزها، افراها، انجیلی ها، توسکاها و … که اگر بلد راه نباشید حتما در میان پیچ و خم هایش گم خواهید شد. اینجا خانه جوجه تیغی ها، گرازها، خرس، پلنگ، قرقاول و انبوه پرندگان خوش آوازی است که لحظه ای از خواندن باز نمی ایستند. روزگاری همین جنگل ترز که بالادست روستای بورخانی قرار گرفته و بروخانی و حتی نفتچال را کاملا در دسترس دارد تنها راه عبور و مرور اهالی لفور برای رسیدن به شیرگاه و کمی آنسوتر یعنی قائم شهر بوده است. اوبن، لرگه پل، کتو دره و ده ها نام دیگر اسامی معابر و گذرهایی است که تنها بومیان اصیل و قدیمی منطقه از آن ها خبر دارند. زمستان های نفس گیر و تابستان های پرسکوت این جنگل مرموز و بسیار زیبا را گاهی به جنگلی ترسناک مبدل می کرده است. 

حتی در دل جنگل غارها و بعضا تونل هایی قرار دارد که چندین سال قدمت داشته و تنها جنگل نشینان قدیمی و چوپانان محلی از راه و رسمشان خبر دارند. گاهی چشمتان به کلبه های جنگلی شان منور خواهد شد که بوی چوب و زندگی را یکراست به جانتان می ریزند. پای صحبت جنگل نشین ها و چوپان ها که بنیشینید می بینید که برای وجب به وجب این جنگل و مراتع اطرافش نام های جالبی در چنته دارند که یادگار اجدادشان است. جنگل دست خالی تان نمی گذارد بهار که از راه برسد بوی پونه کوهی و نعنای کوهی طوری مستتان می کند که حالا حالاها خیال دل کندن ندارید. گوجه سبزهای وحشی یا حتی ازگیل و حتی خرمالوی جنگلی و هزار نوع سبزی و تره محلی اینجا در دل جنگل سخاوتمند از دل زمین می روید و دست ساکنین جنگل را می گیرد.

آبشار ترز در گردش فصول
بهار در جنگل ترز و در مجاورت آبشارش آنچنان شکوهمند است که خیلی ها برای رسیدن اردیبهشت این جنگل لحظه شماری می کنند. آبشار به همراه رودخانه پرآب و پرغوغاست، وقتی هنوز مه در جنگل پدیدار است و رودخانه کمی لرز به تنتان می اندازد اما حواستان به لیز بودن زمین باشد و البته باران های بهاره. درخت ها جان دوباره گرفته اند و عطر پونه های وحشی هم مستتان می کند. سر و کله میوه های جنگلی هم کم کم پیدا می شود و بزم بهاره جنگل را تکمیل می کند. اما اگر دلتان یک آب بازی حسابی می خواهد بهتر است تابستان را برای این سفر دلچسب انتخاب کنید هوای دل انگیز جنگل و آب خنک آبشار جانتان را جلا خواهد داد و فرصت بیشتری برای بودن درپای این آبشار استثنایی خواهید داشت. پاییز اما شاه فصل هر جنگلی است. درختانی که هنوز سبزند در کنار برگ هایی که به سرخی انارند جنگل و آبشار ترز را آنچنان دلچسب و خواستنی می کند که دل کندن از آن سخت است. گرچه جنگل سردتر است و عبور از رودخانه مشکل تر اما زیبایی پاییز هر راهی را برای آمدن ساده تر می نماید. اولین برف که بر روی زمین بنشیند دیگر تردد در جنگل و کوه ترز و راه یافتن به سوی آبشارش کار هر کسی نیست. سکوت وهم انگیز جنگل و درختانی که زیر بار برف هنوز سبز و سرپایند قطعا دیدنی است اما شاید در این بزم زمستانه چشمتان به جمال یک گراز گرسنه و یا یک خرس کنجکاو روشن شود!