قلعه فلک الافلاک

این قلعه زیبا و دیدنی با ۵۳۰۰ متر مربع مساحت بر فراز تپه ای در مرکز شهر خرم آباد، با چشم اندازی فوق العاده زیبا قرار گرفته است. حریم این تپه باستانی، از شرق و جنوب غربی به رودخانه خرم آباد و از غرب به خیابان و محله دوازده برجی و از سمت شمال به خیابان فلک الافلاک محدود می شود. نام قدیم آن که به دوران ساسانیان بر می گردد، دژ شاپور خواست بوده و دارای هشت برج مدور و دیوارهای بلند و مستحکم است. وسعت محوطه باستانی که محل واقعی تحولات تاریخی بناست، حدود ۴۰۰×۳۰۰ متر مربع و ارتفاع تپه با احتساب دیوارهای بنا از سطح خیابانهای مجاور حدود ۴۰ متر است. فضای داخلی بنای فعلی به چهار تالار نسبتاً بزرگ حول دو حیاط و تعدادی تالار و اتاق تقسیم شده است. ابعاد حیاط اول ۵/۲۲×۳۱ متر و ابعاد حیاط دوم ۲۱×۲۹ متر است. در ورودی بنا در سمت شمال و در بدنه برج شمال غربی تعبیه شده است. آب قلعه به وسیله یک حلقه چاه با عمق ۴۰ متر تامین می شده که در حال حاضر نیز قابل بهره برداری است.

 این قلعه با اشراف کامل بر اطراف، محل امن و سنگری محکم برای حکام در مقابله با مخالفان بوده و در برخی موارد نیز به عنوان مرکز حکومت منطقه ای و حتی کاروانسرا مورد استفاده قرار می گرفته است. قبل از انقلاب اسلامی از قلعه به عنوان زندان استفاده می شده است. مصالح بنای فعلی مرکب از خشت، آجر، سنگ و ملات است. پیدایش شهر خرم آباد از این قلعه بوده و به تدریج در اطراف آن توسعه یافته است. چشمه ای با آب زلال و خنک به نام گلستان در تمام سال از زیر قلعه جاری است که با استخر و پارک موجود، زیبایی خاصی به حاشیه قلعه داده است.
این بنا علاوه بر ویژگیهای معماری پر صلابت، گنجینه ای منحصر به فرد نیز دارد. این گنجینه دارای بخش های باستان شناسی و مردم شناسی است و ابزارهای سنگی عهد حجر، سفالینه های پیش از تاریخ، مهرهای متنوع سنگی، اشیای بی نظیر و مقدس مفرغی، ظروف و اشیای مربوط به دوران اسلامی و نمونه هایی از سنگ مزارهای منقوش لرستان را در دل خود جای داده است. در فضای داخلی این قلعه، به غیر از مجموعه موزه، کتابخانه تخصصی، آزمایشگاه تحقیقاتی مرمت آثار تاریخ و چایخانه نیز دایر شده و در حال بهره برداری است. این اثر بزرگ فرهنگی، به شماره ۸۸۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

بنا به تحقیقات آنوبانینی قلعه فلک الافلاک دارای برج و بار و چشم اندازهای مناسب و مشرف بر منطقه بوده و محل امنی برای حکام مرکزی بشمار می آید. در سال۱۴۰۴  هجری مه قبلا دژ شاهپور خاست نامیده میشده است ودر قرن ۱۸ آن را دژ خرم آباد نامیده اند در کوهای مجاور نیز برج هایی ساخته شده بود که سنگری مناسب برای معترضین نسبت به حکومت وقت بوده است این قلعه بر فراز تپه ای در وسط شهر خرم آباد واقع گردیده است که قدمت آن به دوره ساسانیان میرسد قلعه دارای ۱۲ برج بوده است و هر برج در ماه شاخص نیمروز بوده است به همین دلیل به ۱۲ برجی مربوط بوده و اطلاق نام فلک الافلاک به آن در زمان قاجار می باشد در زیر قلعه سمت شمال شرقی روی آن سرچشمه هایی جاری است که آب مورد نیاز قلعه به وسیله ی چاه عمیقی به عمق ۵۰ متر از آن تامین میشده است محیط کلی قلعه ۲۲۸/۶۰ متر و بلند ترین دیوار آن تا سطح تپه ۲۲/۵ متر میباشد قلعه طوری ساخته شده است که بر تمام شهر اشراف داشته و در اطراف آن کنگره هایی وجود دارد کنگره های اطراف با روی آن روزنه هایی برای دفاع دارد، در این کنگره ها سوراخ هایی تعبیه شده است که به هنگام محاصره قلعه تیر اندازان از آن استفاده میکرده اند.
قلعه دارای دو حیاط است که سالن های جنوبی حیاط اول به وسیله ی راهرویی به هم وصل میشوند در سالن حیاط دوم دو راه رو زیر زمینی وجود دارد که به خارج قلعه راه داشته ودر موقع ضروری از آن استفاده میشده است.

باقی ماندن بنای قلعه و بازسازی آن در ادوار مختلف تاریخی مرهون موقعیت سوق الجیشی ممتاز تپه مذکور در گلو گاه دره خرم آباد بوده است و از این رو بنای قلعه آثار تحولات معماری ادوار گوناگون را هم با خود دارد. همچنین در بنای این قلعه به راههای عبور و مرور شمال به جنوب و شرق به غرب نیز توجه شده است. قلعه فلک الا افلاک پس از ثبت در فهرست آثار ملی ایران موزه فلک الا فلاک نام گذاری شده است و در حال حاضر دارای بخش های مردم شناسی، هنر های سنتی و باستانی می باشد.