دریاچه دوقلوی سیاه گاو (سیاگ او)

دریاچه دوقلوی سیاه‌گاو در فاصلهٔ ۸ کیلومترى سراب باغ آبدانان واقع شده است. اطراف این دریاچه را دشت‌ها و کوه‌هاى نسبتاً مرتفع فرا گرفته است. جلوه‌‌هاى بهارى و پاییزى این دریاچه جذاب و دیدنى است. گلزارهاى حاشیهٔ دریاچه و پرندگان وحشى آن، گردشگاه جالب توجهى را به وجود آورده‌اند. 

این دریاچه از نادرترین پدیده‌های طبیعی کشور است و همواره مورد توجه بسیاری از گردشگران بوده است. سیاه گاو به عنوان تنها دریاچه دوقلوی کشور واقع در استان ایلام از نادرترین آثار طبیعی دنیا به شمار می رود.اطراف آن را دشتها و کوههای نسبتاً مرتفع فراگرفته و دارای جلوه‌های بهاری و پاییزی جذاب و دیدنی است. "سیاه گاو" یکی از دریاچه های نادر دنیا در روستایی به همین نام در شهرستان آبدانان واقع شده است و دریاچه ای زیباست که به طور کاملا اتفاقی به شکلی خاص به دو قسمت شبیه به هم که به دوقلو تعبیر می شود، تبدیل شده است.

برای رسیدن به این دریاچه باید راه زیادی را طی کرد و از طریق جاده ایلام وارد شهرستان دره شهر و بعد وارد شهرستان آبدانان شد.بعد از رسیدن به این شهرستان از طریق جاده اصلی آبدانان به شهرستان دهلران و در بین جاده روستاهای شوشه گل به سیاه گاو  به دریاچه دوقلوی سیاه گاو می توان رسید تا این اثر طبیعی زیبا به وسعت سه هکتار را مشاهده کرد. نام اصلی این دریاچه بر اساس نظر استاد میرجلال الدین کزازی یکی از بزرگان زبان پارسی، «سیاگ او» می باشد. «سیاگ» در گویش مردم منطقه به معنی فیلی و یا همان کبود و سیاه است و «او »همان آب می باشدبه دلیل سیاهی آب، ولی آب این دریاچه حتی قابل شرب است البته شاید به دلیل هلالی شکل بودن (شاخ گاوی) بودن شکل دریاچه، از آن به عنوان دریاچه سیاه گاو نیز یاد کرده اند.

دو دریاچه زیبا به وسیله کانلی طبیعی به عرض ۸ متر و عمق ۴ متر به طول ۷۰ متر به هم مرتبط هستند. این دو دریاچه دارای آبی زلال هستند به طوری که می توان تا عمق ۳۰ متری آن را که شبیه آکواریوم پر از ماهی است، مشاهده کرد. دریاچه دو قلوی سیاه گاو آبدانان شامل دو دریاچه یا چشمه بالادست و پائین دست است که عمق هر کدام از آنها بیش از ۲۰ متر بوده که توسط یک کانال رودخانه‌ای ۱۰ متری به هم متصل شده است.دریاچه دوقلوی سیاه گاو آبدانان یکی از جاذبه‌های بکر طبیعی و نادر در ایران به شمار می‌رود که سرچشمه این دریاچه از اعماق زمین بوده و دارای منابع زیبا و دیدنی است.

این دریاچه شگفت انگیز و دیدنی با عمری هزاران ساله به علت فرسایش، مساحت آن در حال کم شدن است. عامل فرسایش باعث شده است روز به روز مساحت دریاچه سیاه گاو کم شود.این نوع دریاچه از نوع رودخانه‌ای است و مسیرهای قطع‌شده آبکندها به وسیله آب پر شده است و تشکیل دریاچه‌های هلالی‌شکل (شاخ گاوی) را داده است. مقدار املاح موجود در دریاچه‌های مختلف متغیر است لذا دریاچه‌ها از نظر ترکیب شیمیایی به دریاچه‌های آب شیرین، دریاچه‌های آب شور و دریاچه‌های تلخ‌ مزه تقسیم می‌شوند.طعم آب دریاچه‌ها بستگی به جنس سنگ‌هایی که رودخانه‌های وارده به دریاچه از روی آنها عبور می‌کنند و به مقدار تبخیر، ساکن بودن و یا جریان داشتن آب دریاچه دارد.

در دریاچه‌های شیرین مثل این دریاچه آب به طور دائم جریان داشته و در حرکت است و همیشه مقداری آب وارد آن شده و از طرف دیگر خارج می‌شود.رودخانه سیاه گاو پس از عبور از بین صخره، دره و ارتفاعات کبیرکوه در ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان آبدانان به دو دریاچه تبدیل می‌شود که دریاچه نخست با اختلاف سطح اندک در بالادست دریاچه دوم قرار گرفته است. آب زلال، نیزار، ماهیان رنگارنگ، رقص نور در ساعات میانی روز و تشکیل طیف‌های متنوع نوری ناشی از آن به این پدیده شگفت‌انگیز جلوه و زیبایی منحصربه فردی بخشیده است و این دو دریاچه دایره وار، هر کدام به شعاع ۳۰ متر مربع، حدود ۳ متر ژرفا دارند و با یک جوی آب طبیعی به عرض یک و طول ۸ متر به هم متصل هستند.

این دریاچه در فصل بهار و اواخر زمستان از تفرجگاه‌های اهالی مردم استان ایلام و شهرستان آبدانان است، اما آب و هوای منطقه شرایطی فراهم آورده است که این دریاچه در هر فصلی گردشگران را به زیبایی‌های طبیعی خود فراخواند. از دیگر ویژگیهای این پدیده نادر، وجود املاح مختلف و گوگردی بودن آب دریاچه و وجود چشمه‌های جوشان شیرین داخل دریاچه است اما جدا از زیبایی‌های این پدیده، کارشناسان جغرافیایی و زمین‌شناسی معتقد هستند در حال حاضر فرسایش، این دریاچه را تهدید می‌کند و مساحت دریاچه به همین دلیل در حال کم شدن است.برای رسیدن به دریاچه سیاه گاو باید از درون شهر آبدانان ۸ کیلومتر جاده آسفالت را پشت سر بگذارید و با عبور از پل و ۵۰۰ متر پیاده روی به دریاچه می‌رسید.

دو دریاچه از طریق کانالی به طول حدود ۷۰ متر به یکدیگر متصل می شوند. آب دریاچه بزرگتر که حکم سرچشمه را دارد زلال و شفاف است. آبی که از دریاچه دوم خارج می‌شود به صورت رود نسبتا پرآب راهی زمین‌های اطراف می‌شود.